Vaart
De boot vaart heen,
met bollende zeilen
weer de rivier op.
Tegenwind steekt op,
strijkt door mijn haar.
Het doek klappert.
Legt zich dan weer neer.
Dit is wat ik mij voel:
zo roerloos.
met bollende zeilen
weer de rivier op.
Tegenwind steekt op,
strijkt door mijn haar.
Het doek klappert.
Legt zich dan weer neer.
Dit is wat ik mij voel:
zo roerloos.
Reacties op dit gedicht
| Hans Kilian: | Woensdag, maart 27, 2002 17:24 |
| Dit gedicht is ook het openingsgedicht van "Triakel", een uitgave Het Prieeltje. Zie daarvoor onder www.hetprieeltje.be Aldaar ook het e-zine "Muzenkoeriertje". |
|
| Hans Kilian: | Zondag, mei 20, 2001 11:13 |
| Hetgeen ook de bedoeling was. m.v.g. |
|
| Hans Kilian: | Zondag, mei 20, 2001 10:56 |
| Zie voor een ander Nederlands "watergedicht" onder "Zeezicht". | |
| dikkertjedap: | Zondag, mei 20, 2001 01:25 |
| Maar een momentopname. Groetjes, dd. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Hans Kilian | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 19 mei 2001 | ||
| Thema's: | ||