zwart
het is koud
ik ben helemaal alleen
niemand om me te troosten
niemand om me heen
ik lig hier op mijn bed
het is donker buiten
alleen een beetje maanlicht schijnt door de ruiten
er zit bloed op mijn handen
het is al gestold
er komen tranen van verdriet uit mijn ogen gerold
ik voel mijn hart trager gaan kloppen
hij kan elk moment gaan stoppen
voor de laatste keer schreeuw ik heel hard
en dan wordt het ineens voor mijn ogen zwart
ik ben helemaal alleen
niemand om me te troosten
niemand om me heen
ik lig hier op mijn bed
het is donker buiten
alleen een beetje maanlicht schijnt door de ruiten
er zit bloed op mijn handen
het is al gestold
er komen tranen van verdriet uit mijn ogen gerold
ik voel mijn hart trager gaan kloppen
hij kan elk moment gaan stoppen
voor de laatste keer schreeuw ik heel hard
en dan wordt het ineens voor mijn ogen zwart
Reacties op dit gedicht
| MiSsCrAzY: | Maandag, juli 12, 2004 19:42 |
| Mooi :) Sad.. But Nice.. | |
| sick suicide: | Zaterdag, juli 10, 2004 11:14 |
| hm heb je heel mooi gedaan en beschreven echt waar wel een beetje verdrietig maar erg mooi . dikke knuffel en sterkte mo *** ik zal er voor je zijn*** |
|
| louche: | Vrijdag, juli 09, 2004 20:45 |
| een somber gedicht maar goed neergezet. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Nothing at all | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 09 juli 2004 | ||
| Thema's: | ||