De blues trein
De blues trein
Als er een trein bestond die maar een kant op ging, dan is dat de trein die ik neem.
Deze trein is de blues trein en er zitten allen mensen op als ik.
Ongelukkig in de liefde en toch ook weer niet.
Maar één ding is zeker, zij kennen alleen verdriet.
Ik huil tranen van het bitterste soort, deze tranen zijn voor jou.
Geluk kun je niet afdwingen, niet kopen of stelen, geluk is gewoon een geven.
Maar elke keer als ik de echte gevoelens heb dan staat er iets in de weg.
Het is een manier van leven, ‘de blues’ en als je er eenmaal in zit dan kom je er niet meer los van en dat maakt mij pas echt bang.
Maar als het echt zo is en die trein komt voorbij, dan laat ik mijn ongeluk achter, spring erin en verdwijn naar het einde van de rails om te sterven als een vreemde en niemand zal om mij treuren want eigenlijk was ik altijd al alleen.
Als er een trein bestond die maar een kant op ging, dan is dat de trein die ik neem.
Deze trein is de blues trein en er zitten allen mensen op als ik.
Ongelukkig in de liefde en toch ook weer niet.
Maar één ding is zeker, zij kennen alleen verdriet.
Ik huil tranen van het bitterste soort, deze tranen zijn voor jou.
Geluk kun je niet afdwingen, niet kopen of stelen, geluk is gewoon een geven.
Maar elke keer als ik de echte gevoelens heb dan staat er iets in de weg.
Het is een manier van leven, ‘de blues’ en als je er eenmaal in zit dan kom je er niet meer los van en dat maakt mij pas echt bang.
Maar als het echt zo is en die trein komt voorbij, dan laat ik mijn ongeluk achter, spring erin en verdwijn naar het einde van de rails om te sterven als een vreemde en niemand zal om mij treuren want eigenlijk was ik altijd al alleen.
Over dit gedicht
| Auteur: Patric van Beek | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 16 juli 2004 | ||
| Thema's: | ||