zonder woorden
ter nagedachtenis aan mijn apatische moeder.
Moederke lief, mysterieuze vrouw
wist je hoe zeer...
Wij hielden van jou
Sprekende ogen ,een heldere lach
zelden een woord
het kan nu en mag...
Je laatste dagen wist je dat...
we kwamen vragen
en jij wist wat...
bedankt moeder , jij hebt me geleerd om te taal van het zwijgen te verstaan...
Moederke lief, mysterieuze vrouw
wist je hoe zeer...
Wij hielden van jou
Sprekende ogen ,een heldere lach
zelden een woord
het kan nu en mag...
Je laatste dagen wist je dat...
we kwamen vragen
en jij wist wat...
bedankt moeder , jij hebt me geleerd om te taal van het zwijgen te verstaan...
Reacties op dit gedicht
| Maranwë: | Maandag, juli 26, 2004 22:13 |
| heel mooi gezegt!! en idd soms zijn woorden overbodig alleen met oogcontact kun je al veel zeggen!! heel mooi omschreven Liefs Maranwë |
|
| christina: | Dinsdag, juli 20, 2004 22:25 |
| soms zijn woorden overbodig zo ook bij jou gedicht het spreekt voor zich liefs christa |
|
| keiko: | Maandag, juli 19, 2004 13:09 |
| wow mooi neergezet zwijgen zegt soms veel meer dan woorden kunnen doen.. veel liefs keiko.. |
|
| Duifje: | Maandag, juli 19, 2004 12:00 |
| Supermooi geschreven Een mooi moedergedicht, houden van je moeder wordt dikwijls weinig omwoord Liefs |
|
| Raira: | Maandag, juli 19, 2004 11:51 |
| Erg mooi gedicht, en in het zwijgen kan toch heel veel gezegd worden liefs Raira |
|
Over dit gedicht
| Auteur: mikje | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 19 juli 2004 | ||
| Thema's: | ||