Menslief, wat ben ik nog steeds jaloers,
op die ene Nederlandse vent.
Die schijnbaar heel onomwonden,
versjes en rijmpjes neerpent.
Geef hem een leeg doosje,
hij vertelt prompt een grap.
Zelfs zonder zich eerst te bedrinken,
aan één of andere biertap.
Hij blijft ongeëvenaard,
zelfs jaren na zijn dood.
Hij is nooit gewoon geweest,
maar altijd al supergroot.
Ik draag hem in mijn hart,
tot het einde van mijn dagen.
Zijn woorden zullen me eeuwig plezieren,
eeuwig, en zes dagen.
***In nagedachtenis van de grootmeester himself, Toon Hermans!***
Raira: | Maandag, juli 19, 2004 18:17 |
Nou dan wil ik via jouw gedicht wel even mee eren geweldig man geweldig dichter helemaal waard om geeerd te worden erg mooi verwoord Eric liefs raira |
|
Auteur: Eric Van Aelst | ||
Gecontroleerd door: Frummel | ||
Gepubliceerd op: 19 juli 2004 | ||
Thema's: |