elk mens
met al zijn eenvoud
kent wel verdriet
in het leven
die vaak
zo snel mogelijk
naar een plaatsje der vergetelheid
wordt verdreven
een kuil
met veel bloed
zweet
en tranen gegraven
geeft al gauw de illusie
van een bodemloze put
die nooit zal bezwijken
waardoor het hard moet regenen
voordat het water
de bovenkant
van het weggestopte geheugen
zal bereiken
verdriet
heeft ondanks
dat het wordt weggestopt
zeer lastige gebreken
zodat nare herinneringen
toch naar boven kunnen drijven
zonder een enkele vorm
van een teken
dan komen vergeten tranen
onvermijdelijk
naar de oppervlakte drijven
om jouw muurtje van geluk
met de grond gelijk te maken
het leven is dan een zware last
op tengere schouders
zodat je verplicht bent
om de strijd
ongewild te staken
Cora68: | Donderdag, juli 22, 2004 10:40 |
Heb hem gelezen, gelezen, gelezen en nog eens gelezen... Erg mooi ;-) |
|
marjolein_in_love: | Woensdag, juli 21, 2004 11:30 |
deze, is echt de mooiste van de gedichten die ik van je heb gelezen. Misschien door herkenning, omdat ik me zo voel. Maar zeker ook om hoe het geschreven is. Echt (wow), heel erg mooi :) liefs marjolein |
|
watje: | Woensdag, juli 21, 2004 04:40 |
prachtig neergepend | |
m.s: | Dinsdag, juli 20, 2004 23:27 |
oeps, foutje. mooi bert, echt geweldig , en zo ontzettend waar....hoelang je dingen ook weg weet te stoppen....op n dag komt alles boven. i know..xxx |
|
m.s: | Dinsdag, juli 20, 2004 23:26 |
Elizabethh: | Dinsdag, juli 20, 2004 22:13 |
Mooi gedicht, soms is het juist fijn als je al dat verdriet vergeet, maar het is ook belangrijk dat je ze voorgoed achter je laat en je ze een plekje geeft... Liefs Elizahethh |
|
keiko: | Dinsdag, juli 20, 2004 20:43 |
je hebt helemaal gelijk maar soms is het heel moeilijk om het eruit te gooien en dan laat je het maar in je zitten.. inderdaad tot de bom barst.. mooi geschreven.. veel liefs keiko.. |
|
will hanssen: | Dinsdag, juli 20, 2004 20:36 |
Mooi, Bert! Heel erg mooi geschreven!!!! Liefs, Will |
|
melissa18: | Dinsdag, juli 20, 2004 20:25 |
inderdaad... je kan dingen blijven wegstopen maar op een gegeven is die * bodemloze * put niet meer bodemloos. dan stromen de tranen over de rand heen..... mensen gooi het er allemaal uit. mooi gedicht.. laat een mens denken dikke knuffel melissa |
|
Hermans Dirk: | Dinsdag, juli 20, 2004 19:56 |
prachtig neergezet | |
bieke: | Dinsdag, juli 20, 2004 19:24 |
Prachtig dichtje, zet je aan het denken Liefs Bieke |
|
Auteur: Bert Vos | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 20 juli 2004 | ||
Thema's: |