Eenzaam en alleen
Mensen
maken een
avondwandeling
langs het verlaten strand.
Mensen
genieten van
elkaars aanwezigheid,
van de liefde
die er tussen hen is.
En ik...
ik zit buiten op ons terras
te kijken
naar mensen die voorbij rijden,
naar het geluk van een kind,
een bakje koffie
als enige troost.
Ik voel me eenzaam...
...eenzaam en alleen!
Reacties op dit gedicht
| Elinore: | Woensdag, juni 21, 2006 15:53 |
| Mooi gedicht. Ik begrijp heel goed wat je bedoelt. groetjes elinore |
|
| nijntjepluis : | Donderdag, juli 22, 2004 11:42 |
| hé heb je even een troostknuffel nodig? Bijdeze!!! liefs, |
|
| Liefde is de sleutel: | Donderdag, juli 22, 2004 11:14 |
| ja je kunt je soms/ vaak eenzaam voelen, maar zolang je nog kunt genieten van bijv. dat kind dat daar speelt zoals je het in je gedicht omschrijft, komt het zeker goed. Jij zult je niet altijd eenzaam blijven voelen, daar ben ik zeker van!! liefs, Esther |
|
| Darkrock: | Donderdag, juli 22, 2004 10:46 |
| Erg mooi geschreven en ik weet wat je bedoelt!! Kusje Darkrock |
|
| Hermans Dirk: | Donderdag, juli 22, 2004 07:24 |
| ik ben met je eens mooi gedicht |
|
Over dit gedicht
| Auteur: _Lieverdje_ |  
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 22 juli 2004 | ||
| Thema's: | ||