Kwijt
Alles wat ik had ,
dat gene wat wij hadden.
Dat, dat was me lief.
Dat gene dat je me gaf,
was voor mij.
Met geen ander werd er gedeeld.
Alles wat ik heb,
dat gene wat wij hebben.
Dat, dat is gedaan.
Dat gene dat je me geeft,
is voor mij.
Pijn die ik moet dragen.
Alles wat ik zou hebben,
dat gene wat wij zouden hebben.
Dat, dat zou me mooi zijn.
Dat gene dat je me wou geven,
is voor mij.
Toekomst dat ik verloren ben.
dat gene wat wij hadden.
Dat, dat was me lief.
Dat gene dat je me gaf,
was voor mij.
Met geen ander werd er gedeeld.
Alles wat ik heb,
dat gene wat wij hebben.
Dat, dat is gedaan.
Dat gene dat je me geeft,
is voor mij.
Pijn die ik moet dragen.
Alles wat ik zou hebben,
dat gene wat wij zouden hebben.
Dat, dat zou me mooi zijn.
Dat gene dat je me wou geven,
is voor mij.
Toekomst dat ik verloren ben.
Reacties op dit gedicht
| Hermans Dirk: | Donderdag, juli 29, 2004 22:19 |
| mooi neergezet en verwoordt | |
| will hanssen: | Maandag, juli 26, 2004 22:40 |
| Mooi geschreven......het komt wel weer goed, vast en zeker! Liefs, Will |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Vanille | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 26 juli 2004 | ||
| Thema's: | ||