Schittering in zilver
Nu het licht gedoofd is
De weg onzichtbaar lijkt
Sta ik in een waas
Die geen uitzicht biedt
Verwijderd van het al
Wat goedheid hoort te zijn
Staar ik in een leegte
Enkel gevult met tranen
Ik veracht mijn eigen leegte
Ik verraad mijn eigen ziel
Verdwaasd loop ik rond
Door een landschap zonder zon
Overvallen door een angst
Diep geworteld in het verleden
Waar een schittering in zilver
Antwoord lijkt te bieden
26-07-04
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Dinsdag, juli 27, 2004 14:36 |
| Kijk in je eigen spiegel, en vind je eigen antwoorden. Schitterend verwoord. Liefs / sunset |
|
| Phoweyk: | Dinsdag, juli 27, 2004 10:21 |
| ik vind deze prachtig. hij loopt erg goed en staat sterk.. mijn enige woorden zijn deze. :) gewoonweg prachtig.. |
|
| Rimjam: | Dinsdag, juli 27, 2004 08:32 |
| Laat ons dan die leegte vullen met een beetje liefde en geluk... Ik biedt je in ieder geval mijn schouder om je tranen op te vangen... Liefs, en een dikke knuffel, Miriam |
|
| ThE/CuRe?: | Dinsdag, juli 27, 2004 00:56 |
| mooi!! maare schitteringen in zilver.. totaal onbetrouwbaar... ;) xxxx liefs, The/cure? |
|
| Raira: | Dinsdag, juli 27, 2004 00:25 |
| een mooi maar ook triest gedicht liefs raira |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Benjamin de Rooy |  
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 27 juli 2004 | ||
| Thema's: | ||