~ klauterend ~
diep in allerdiepste
bodem van ziel verzonken
ligt een zware schaal
kil en vastgeklonken
hardsteens graniet
dragen vlijmend scherven
uitgekristalliseerde tranen
uit verleden erven
voorzichtig proberend
trachtend donker afdaling
ontwarend in kou gelegen
misvormde schittering
reikend in weten
willend dit hier kwijt
scherpkanting in duister
wonden opensnijdt
stromend kracht
bron van helder licht
binnen trad hartwarm
verhelderde inzicht
deed het onwrikbare
loskomen voelbaar
afstand werd minder
gewicht deling draagbaar
onwennig nog begin
stukken in verwijdering
klauterend heen en terug
voelend verruiming
| nifter-a-go-go: | Donderdag, juli 29, 2004 08:53 |
| dat eind is toch zeker positief!! you did it again... | |
| Hermans Dirk: | Donderdag, juli 29, 2004 07:46 |
| mooi gedicht | |
| Raira: | Donderdag, juli 29, 2004 00:46 |
| een gedicht die raakt, en heel herkenbaar, ook al zal het verhaal heel anders zijn pijnen die drukken gevoelens die breken hart kan verwerken maar nimmer vergeten liefs raira |
|
| Black Lord: | Donderdag, juli 29, 2004 00:41 |
| stil gelezen met herlezen raakt heel mijn wezen mooi gedicht liefs wim |
|
| Muwrleejn: | Donderdag, juli 29, 2004 00:36 |
| Heej, Sterk gedicht! Eg supers!! :D:D top!! dikke kus mleen en trusten! | |
| christina: | Donderdag, juli 29, 2004 00:25 |
| een troostknuffel voor mijn zusje samen met een trusten knuff van je zussie was vergeten maar gemakkelijk he * zucht * |
|
| Auteur: maria | ||
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 29 juli 2004 | ||
| Thema's: | ||