Alles wordt nieuw!
Besef je ’t niet?
Zo’ n groot verdriet!
In een hoek gedrumd,
Door iedereen gedumpt!
Gelach, gespot!
Oh, ik voel me zo rot!
Opgeblazen, elke brug,
Geen weg terug!
Scherpe woorden die mijn diepste raken,
Willen ze mij nu echt kapot maken?
Ik blijf alles opkroppen,
Gaat het nu eindelijk eens stoppen?
Waar is de moraal?
Ik zend een noodsignaal,
Wie begrijpt mijn zorgen?
Ik leef verder van vandaag op morgen!
Leven is hopen en dromen,
Dat er een nieuwe morgen zal komen!
Zo’ n groot verdriet!
In een hoek gedrumd,
Door iedereen gedumpt!
Gelach, gespot!
Oh, ik voel me zo rot!
Opgeblazen, elke brug,
Geen weg terug!
Scherpe woorden die mijn diepste raken,
Willen ze mij nu echt kapot maken?
Ik blijf alles opkroppen,
Gaat het nu eindelijk eens stoppen?
Waar is de moraal?
Ik zend een noodsignaal,
Wie begrijpt mijn zorgen?
Ik leef verder van vandaag op morgen!
Leven is hopen en dromen,
Dat er een nieuwe morgen zal komen!
Reacties op dit gedicht
| will hanssen: | Donderdag, juli 29, 2004 16:12 |
| Ook dit soort dagen gaan voorbij om plaats te maken voor betere tijden..... Liefs, Will |
|
| Angstig duifje: | Donderdag, juli 29, 2004 13:09 |
| Ik begrijp je zeer goed Maak hetzelfde door Maar blijf hopen eens komt de dag dat het geluk ook naar ons lacht |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Jacques Dhondt | 
|
|
| Gecontroleerd door: Pieps | ||
| Gepubliceerd op: 29 juli 2004 | ||
| Thema's: | ||