Ik
In het begin
Vaak als een teder brandend
Maar later innerlijk verscheurende
Kreet, van binnenuit
En als ik kijk
Loopt iedereen gewoon maar
Door, zonder te horen
Wat ik te zeggen had
Tierend sta ik daar, mijn
Eigen ik barst uiteen
Met een knal die ruimte en
Tijd ontzette
Weer sla ik mijn tranende ogen
Op, naar de menigte, die
Enigszins verstoord over de scherven
Van mijn zijn, heenstapt
Vaak als een teder brandend
Maar later innerlijk verscheurende
Kreet, van binnenuit
En als ik kijk
Loopt iedereen gewoon maar
Door, zonder te horen
Wat ik te zeggen had
Tierend sta ik daar, mijn
Eigen ik barst uiteen
Met een knal die ruimte en
Tijd ontzette
Weer sla ik mijn tranende ogen
Op, naar de menigte, die
Enigszins verstoord over de scherven
Van mijn zijn, heenstapt
Reacties op dit gedicht
| Hermans Dirk: | Zaterdag, juli 31, 2004 22:09 |
| mooi neergezet | |
| Hermans Dirk: | Zaterdag, juli 31, 2004 22:09 |
| mooi neergezet | |
| Raira: | Zaterdag, juli 31, 2004 21:02 |
| Ik kan niet anders zeggen dan dat ik het geweldig verwoordt vind het gebeurt te vaak dat er over het zijn van iemand wordt heengestapt liefs raira |
|
Over dit gedicht
| Auteur: T. van der Velde | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 31 juli 2004 | ||
| Thema's: | ||