Evenwicht
Er is een tijd geweest dat ik dacht
zonder haar kan ik niet verder gaan
na veel getob en verdriet
zag ik het helder en klaar
het is de warmte die ik mis
iemand die werkelijk om me geeft
daardoor was mijn leven ontwricht
weg was het gewonnen vertrouwen
ik voelde een strijd de onmacht
was geslagen geheel ontdaan
ik miste jouw persoontje niet
had me verkeken in haar
jij bent koel als ik me niet vergis
iemand die voor zichzelf leeft
ik moet op zoek naar wat evenwicht
en eerst op mezelf leren bouwen
Reacties op dit gedicht
| jazzzz: | Zondag, augustus 01, 2004 21:26 |
| heel mooi! liefs, |
|
| Raira: | Zondag, augustus 01, 2004 11:31 |
| ja als je eerst jezelf als basis neerzet, dan is er opening voor meer, erg mooi gedicht liefs raira |
|
| Duifje: | Zondag, augustus 01, 2004 11:22 |
| Mooi neergezet | |
| lommert: | Zondag, augustus 01, 2004 11:11 |
| ik gun het je....in evenwicht..mmmm...streef daar juist niet naar..wel bouwen op mezelf...dan kan de schommel een keer doorslaan zonder gevolgen mooi gedicht willem |
|
| illusions*: | Zondag, augustus 01, 2004 11:04 |
| Succes! | |
Over dit gedicht
| Auteur: archerman | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 01 augustus 2004 | ||
| Thema's: | ||