nacht
Angstig kruipt ze haar bed in
genesteld in een foetus houding
ze sluit vermoeid haar ogen
gedachten willen niet slapen
door duisternis en stilte omgeven
slaapt gans de wereld behalve zij
stemmen in haar geest
haar lichaam gloeit van pijn
tranen komen onverwacht
wanhopig wacht ze op de dag
om te vergeten de nacht.
Reacties op dit gedicht
| Boudaatje: | Woensdag, augustus 04, 2004 21:51 |
| ah De linda ik herken er veel in...wat kunnen we de nacht verdoemen hé ;-) wanhopig wachten op klaarte, want de nacht is gevaarlijker... kgeef je een dikke knuffel |
|
| sunset: | Woensdag, augustus 04, 2004 11:33 |
| Pijnvol mooi verwoord. Liefs / sunset |
|
| christina: | Woensdag, augustus 04, 2004 10:02 |
| en steeds komt er een weer een nieuwe dag lief robijntje die jij mag kleuren dikke knufff speciaal |
|
| Raira: | Woensdag, augustus 04, 2004 09:12 |
| Erg mooi verwoord, het verdriet is te voelen liefs raira |
|
Over dit gedicht
| Auteur: schrijfveertje | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 04 augustus 2004 | ||
| Thema's: | ||