Ik schrijf dus ik besta
Het leven is mijn gedicht
Tranen rijmen
Wanneer glimlachen
Verschijnen
Het paradox geschreven
In de rimpels van het gezicht
Zowaar ik schrijf en spreek
Ik zie de wereld als verwoord
Zonder letter
Nergens toebehoort
Hoe kan ik immers anders zeggen
“jij bent krom, jij kromme beek”
Pijn raakt rijm mijn hart doorboord
Heb verdriet pas slechts verwoord
Het leven is een zuur gedicht
Tranen verschijnen
Wanneer grimlachen
verdwijnen
met de dood als laatste punt
maakt mijn schrijven steeds verplicht
Maar toch blijft rijm mijn reinste adem
Van sonnet en lied mijn lijf gehad
Ik schrijf in ademloze rijm
Aan alliteratie klopt mijn helder hart
Het leven is zowaar een waar gedicht
Tranen rollen lachend
glimlachend
vanuit dit gezicht..
f.
Reacties op dit gedicht
| Fading Away: | Maandag, november 01, 2004 20:53 |
| -als de zon de maan verlicht een lach op een triest gezicht leeft steeds de waarheid in het gedicht- En uw waarheden vind ik zeker mooi. |
|
| Martine Gieze: | Donderdag, september 23, 2004 15:21 |
| helemaal waar... denken=schrijven voor de echte freak groetjes,Mart |
|
| schepsel: | Maandag, augustus 09, 2004 20:55 |
| goeie, man | |
| Oorlam: | Maandag, augustus 09, 2004 14:19 |
| :-) ja ik ben een volkslied, ja! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Kuijlemans F. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 09 augustus 2004 | ||
| Thema's: | ||