Pa
Wanneer kom je uit je schaduw?
Want ik voel me door je verlaten.
Heb je er spijt van op dit moment?
Want ja, hoe vul je al die gaten...
Wanneer geef je me de antwoorden
op alle doodgewone vragen
die ik heb en waarvan ik
het gewicht haast niet kan dragen.
Is het dan zo moeilijk, die eerste stap?
Moet je al je gevoelens echt verbloemen?
Want de afstand is nu al zo groot
dat ik je nooit meer pa zal noemen.
Reacties op dit gedicht
| Hermans Dirk: | Vrijdag, augustus 13, 2004 22:50 |
| zware inhoud mooi neergezet en verwoordt | |
| anne(15): | Donderdag, augustus 12, 2004 13:11 |
| *SLik* Ik heb echt een brok in me keel, weet even niets te zeggen... Sterkte! Liefs Anne |
|
Over dit gedicht
| Auteur: likopstuk | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 11 augustus 2004 | ||
| Thema's: | ||