De Puzzel
Het leven lijkt zo simpel
Niet nadenken, neus naar voren
Totdat iemand zich in je leven mengt
Je eigen puzzel komt verstoren
Stukjes worden verschoven
En krijgen plotseling kleur
Maar als de inkt dan op is
Vertoont zich de eerste scheur
Het beeld in je gedachten
Valt langzaam uit elkaar
Wat jij dacht te kunnen vastpakken
Is opeens niet meer zo tastbaar
En met de stukjes aan je voeten
De wanhoop nabij
Kun je maar één conclusie trekken:
Deze droom is voorbij
Reacties op dit gedicht
| Fortune: | Vrijdag, augustus 13, 2004 15:56 |
| tja.. eens is de puzzel gelegd en is er geen plaats meer om hem te bewaren.. Helaas.. Maja... dan leg je hem tog opnieuw? Sterkte, liefs, Samantha |
|
| Wim Grootveld: | Vrijdag, augustus 13, 2004 11:53 |
| Waanzinnig! |
|
| *** Lanaatje37***: | Vrijdag, augustus 13, 2004 10:05 |
| het leven is net een puzzle... liefs, LIa |
|
| Raira: | Vrijdag, augustus 13, 2004 09:14 |
| heel erg mooi gedicht prachtig hoe je de puzzelstukjes hebt verwoord in geluk en verdriet liefs Raira |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Rabito | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 13 augustus 2004 | ||
| Thema's: | ||