Streling voor melancholie
Streling voor melancholie
ik mocht van jou een lach ontvangen
streling voor melancholie
jouw woordenbron die parelde
verfriste als een lentewind
die naar hoogzomer deed verlangen
en elke zonnestraal die dwarrelde
maakte mij blij, alsof ik weer het speelse kind
mijn liefde was als helder water
dat in jouw woestenij verfrissing bracht
als lentebode schonk ik je moed
en liet mijn zomers optimisme met je delen
het vleide mij, jouw houden van, maar later
voelde niets van wat eens was nog goed
want in de liefde mag je nimmer rollen spelen.
**********
sunset 14-08-2004
**********
Reacties op dit gedicht
| scorpio-nb: | Maandag, augustus 16, 2004 07:26 |
| het blijft ondanks het einde een mooie omschrijving van de liefde | |
| *** Lanaatje37***: | Zaterdag, augustus 14, 2004 11:14 |
| liefde is een serieuze aangelegenheid.... mooi mooi mooi.. Liefs, Lia |
|
| Diane: | Zaterdag, augustus 14, 2004 09:48 |
| Rollen zijn er nooit gespeeld. Liefs Diane | |
| Raira: | Zaterdag, augustus 14, 2004 09:15 |
| indrukwekkend gedicht, echt heel erg mooi beschreven, mijn complimenten liefs raira |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: ;o)x | ||
| Gepubliceerd op: 14 augustus 2004 | ||
| Thema's: | ||