Grote mensen
Ik voerde
iets in mijn schild
Waarschuwde voorbijgangers
voor wat nog komen ging
Die onthoofde mensen
zo leek het
zonder naam of duidelijk profiel
kopje onder in de grote massa
Ik keek
naar een klein kind
Het lachte naar mij
en weer werd duidelijk gemaakt
Alleen kinderen bezitten
de onschuld
Eerlijk als altijd
aanvoelend de droevige sfeer
Het was alsof
een kind mij wilde zeggen
Dat het de last wellicht niet kan dragen
en dat zijn generatie ook geen wonderen verricht
iets in mijn schild
Waarschuwde voorbijgangers
voor wat nog komen ging
Die onthoofde mensen
zo leek het
zonder naam of duidelijk profiel
kopje onder in de grote massa
Ik keek
naar een klein kind
Het lachte naar mij
en weer werd duidelijk gemaakt
Alleen kinderen bezitten
de onschuld
Eerlijk als altijd
aanvoelend de droevige sfeer
Het was alsof
een kind mij wilde zeggen
Dat het de last wellicht niet kan dragen
en dat zijn generatie ook geen wonderen verricht
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Zaterdag, augustus 14, 2004 23:43 |
| praat met een kind, laat het je zwaarte van je weg gaan nemen, en elk mens is weer even deel van een spel, de moeite waard om te spelen. groetje, hans |
|
| MayadeBij: | Zaterdag, augustus 14, 2004 11:40 |
| Kinderen zwaaien vaak naar mij, of komen zomaar op me afgerend (waarom eigenlijk?) Ik vind ze geweldig (mits ze niet alleen maar janken en krijsen =;)}}) Mooi gedicht Preaza! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Preaza* | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 14 augustus 2004 | ||
| Thema's: | ||