stralende gezichtjes en vinnige voetjes
ze dansen om haar heen
zigzag zigzag naar de vertelhoek
met groene kussens voor ieder één

boeiende weekendverhalen fladderen om haar
als ongrijpbare muziek
ze telt de monden die nog voor haar zijn
alsmaar minder en minder
en jij,annemiek?

een hees stemmetje gewoon,thuis gebleven.
Hoe komt die blauwe plek dan op je snoet?
Dichtbij dreigend vaders ogen en handen.
Ik ben gevallen...ik heb hard speelgoed.