Papa...
Papa,
Je was mijn held,
Mijn idool,
Jij hebt me zoveel geleerd.
Jij was de eerste die ik zag,
Degene waar ik me aan optrok,
En we konden altijd goed met elkaar overweg.
Maar de laatste tijd is er wat verandert,
En ik weet nog steeds niet wat.
Ik herken je gewoon niet meer,
Het is net of er een ander persoon in je lichaam is gekropen.
Binnengeslopen,
En niemand die het zag.
Je doet me pijn,
Elke keer opnieuw.
Het is moeilijk,
Om je dit te zeggen,
Maar ik verdraag het niet meer,
Kan het niet meer aan,
En het is het beste voor ons allebei,
Dat ik je nu, met de woorden van mama zeg:
Spreid je vleugels en vlieg vogel..
Ik moet je nu laten gaan,
Hoe moeilijk het ook is…
Je was mijn held,
Mijn idool,
Jij hebt me zoveel geleerd.
Jij was de eerste die ik zag,
Degene waar ik me aan optrok,
En we konden altijd goed met elkaar overweg.
Maar de laatste tijd is er wat verandert,
En ik weet nog steeds niet wat.
Ik herken je gewoon niet meer,
Het is net of er een ander persoon in je lichaam is gekropen.
Binnengeslopen,
En niemand die het zag.
Je doet me pijn,
Elke keer opnieuw.
Het is moeilijk,
Om je dit te zeggen,
Maar ik verdraag het niet meer,
Kan het niet meer aan,
En het is het beste voor ons allebei,
Dat ik je nu, met de woorden van mama zeg:
Spreid je vleugels en vlieg vogel..
Ik moet je nu laten gaan,
Hoe moeilijk het ook is…
Reacties op dit gedicht
| Desiree Hoving: | Maandag, november 01, 2004 15:19 |
| *pinkt traantje weg* heel mooi geschreven... ik herken dit gevoel uit duizenden! groetjes desiree... |
|
| anne(15): | Vrijdag, augustus 27, 2004 15:01 |
| *Slik* Mooi geschreven en zo herkenbaar... Mijn vader was ook altijd mijn held tot die ons heel veel pijn deed Je mag me altijd mailen, als je wilt Liefs Anne |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Lunatjeuh | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 26 augustus 2004 | ||
| Thema's: | ||