*** einde ***
*
**
***
einde
*
Je hoeft niet alleen
Door het donker te gaan
Laat mij bij je zijn
En naast je staan
*
Laat mij je leven verlichten
Door er alleen te zijn
Geen lichtpunten meer
Het doet mij ook pijn
*
Als een zwarte schaduw
Ligt de dood te kijken
Tot jij uiteindelijk
Aan je ziekte zult bezwijken
*
Ik zie de angst in je ogen
Bang voor wat komen gaat
Maar onthoud een ding
Mijn hart is het laatste wat je verlaat
*
Beter maken
Kan ik jou niet
Alleen maar steunen
In al je verdriet
*
Sterk zal ik zijn voor jou
Ik ben bij je in het duister
Je prevelt een dank je wel
In de stilte een zacht gefluister
*
En dan
Een zucht
Ik huil
Opgelucht
***
**
*
Reacties op dit gedicht
| Diablo: | Zaterdag, augustus 28, 2004 01:05 |
| -slik- Tijd me om even heel nietig te voelen. Aangrijpend geheel. | |
| Miss Rolzoen: | Vrijdag, augustus 27, 2004 22:36 |
| Weer zo prachtig neergezet! Liefs |
|
| Annemieke van der Ven: | Vrijdag, augustus 27, 2004 18:26 |
| Prachtig gedicht... X Annemieke |
|
| Tommie3993: | Vrijdag, augustus 27, 2004 17:47 |
| Lia, je bent duidelijk bekend op elk terrein, erg pakkend, en, herkenbaar, liefs.. | |
| charl : | Vrijdag, augustus 27, 2004 14:21 |
| brok in mijn keel kippenvel mooi heel mooi |
|
| Luijkx: | Vrijdag, augustus 27, 2004 09:35 |
| Ik krijg kippenvel van dit gedicht! Je beschrijft hier precies hoe het met mijn opa ook is gegaan! Erg mooi geschreven! :) Liefs, Laura |
|
| sunset: | Vrijdag, augustus 27, 2004 08:34 |
| Zo stillend, troostend mooi. Liefs / sunset |
|
| Raira: | Vrijdag, augustus 27, 2004 08:19 |
| slik.... woorden ontbreken liefs raira |
|
| arie.v.d.zalm: | Vrijdag, augustus 27, 2004 07:59 |
| Ik ben er stil van.Prachtig onder woorden gebracht, moin moin Arie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Lia van der Fluit | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 27 augustus 2004 | ||
| Thema's: | ||