Oude herinneringen
Achter duizend duinen en vele honderd halmen
Wapperen wilde haren en wuiven vreemde handen
Mij (een mager) gedag,
Zo onherkenbaar,
begraven onder de pollen van hoge hopen zand
de herinnering van een mooie dag
De mummies van mijn verdriet
worstelen woest op het strand
het water dat het schone gezicht verliet
rolt droog door het dorre zand
elke kust verbergt haar leed
in de duinen aan de zee
schetsen piramides van hoop
en schuilen tranen zich gedwee
Achter duizend duinen vergaat langzaam de tijd
De dippende zon verdwijnt onder een aards balkon
In de schaduw van een mooie dag,
staar ik machteloos, naar de heimelijke hiërogliefen
van een stervende horizon
f.
Reacties op dit gedicht
| Martine Gieze: | Vrijdag, september 24, 2004 19:17 |
| "de mummies van mijn verdriet", "de dippende zon"... zo mooi poetisch beschreven! blijf onder de indruk! liefs,Mart |
|
| basha: | Maandag, september 06, 2004 18:58 |
| nieuwe herinneringen zijn in de maak... vandaag is september losgebarsten... geniet van een warme horizon... liefs |
|
| nienk: | Maandag, september 06, 2004 15:32 |
| prachtig liefs nienke |
|
| Es: | Maandag, september 06, 2004 15:05 |
| Triest en genietvol, schitterbaar en bewonderenswaardig! Kus |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Kuijlemans F. | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 06 september 2004 | ||
| Thema's: | ||