troost
Ziekte, dood, ruzies
Momenten van intens verdriet
Mensen sturen een kaartje
Maar blijven weg
Durven niet
op die momenten
opbeurende woorden
schieten te kort
verlangt naar een schouder
verlangt naar die arm
om je heen
maar de meeste
gaan gewoon heen
geen kwaadheid of onwil
maar troosten
is het moeilijkste wat er is
maar voor betreffende
een enorm gemis
stap heen over vrees
en angst voor falen
laat die arm
om iemands schouder dalen
het verlicht het verdriet
verminderd de pijn
men zal dan weten
dat er echte vrienden zijn
Reacties op dit gedicht
| henniehummel: | Vrijdag, juni 08, 2001 21:45 |
| Lees mijn gedicht nog maar eens paul, een knuffel, zo`n warm iemand ben ik ook, dus een knuffel, is ook twee armen om je heen om je te troosten. Een heel lief en beschermend gebaar, een troostend gebaar. |
|
| Elly: | Woensdag, juni 06, 2001 23:56 |
| Gewoon al het gevoel dat er iemand is die jouw verdriet ziet en jou wil troosten...een gebaar vaak zonder woorden. Liefs Elly xxx |
|
| Jacobs Ivan: | Woensdag, juni 06, 2001 23:24 |
| Heeeeeeel mooi |
|
| Renate : | Woensdag, juni 06, 2001 22:11 |
| Lieve Paul, precies zoals je zegt, de aanwezigheid is vaak al genoeg, 't is wel moeilijk omdat je bang bent om te falen, maar voor je echte vrienden moet je je daar overheen kunnen zetten... mooi gedicht trouwens. Knuff Renate |
|
| Huting: | Woensdag, juni 06, 2001 18:37 |
| Machtig, ik wou dat ik je had kunnen troosten. Het is inderdaad zoals je omschrijft... Mensen willen misschien wel, maar durven niet, terwijl je dan juist mensen nodig hebt. Groetjes,,,,, |
|
| 11je: | Woensdag, juni 06, 2001 16:19 |
| heel mooi geschreven paul.. het is vaak de angst om troost te geven maar al is het maar heel even een arm een schouder even die warmte nodig daarbij is een woord vaak overbodig! liefs 11je |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Paul Willems (Quikkie) |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 06 juni 2001 | ||
| Thema's: | ||