*..devil-angel..*: | Zondag, september 12, 2004 17:43 |
ik ben zo iemand..waar mijn mes mn grootste vriend is.. v0or buitenstaanders is het moeilijk te begrijpen.. maar v0or mij is het een verlossing om mijn verdriet te uiten..al mijn problemen even te doen verkleinen.. even al mijn zorgen uit mijn h0ofd..me vol concentrere op dat mes.. Niemand die me begrijpt.. Als ik zeg dat het fijn is om te snijden.. Om te zien hoe mijn eigen bloed stroomt over mijn armen.. Ze kijken me vuil aan maar zwijgen.. Terwijl ik ze zie denken.. | |
*..Missiesmiej..*: | Dinsdag, september 07, 2004 22:57 |
Sommige mensen vinden dat wel.. op het moment dat men zich erg naar voelt.. Het moment dat iemand zichzelf snijd is op dat moment geen pijn aanwezig..alleen de innerlijke pijn.. De mes is daarom op dat moment de vriend..hij doet als enige dan geen pijn..maar de dag daarna..dan wel..spijt komt opdagen..mja.. het is wel mooi neergezet vanuit fictie... dikke kus riri |
|
~*Woepiej*~: | Dinsdag, september 07, 2004 20:29 |
En soms is dat wel zo, omdat je je zo ontzettend eenzaam voelt.. en je geen raad meer weet en je de gedachte hebt dat je niemand kunt vertrouwen en het enige waar je je gevoelkwijt kan is in het mes. | |
Godvader: | Dinsdag, september 07, 2004 14:30 |
Een mooi grimmig gedicht, ik schrok wel even van die laatste zin, want ik heb meer gedichten gelezen over zelfmoord...opgelucht van de toelichting | |
Irdana: | Dinsdag, september 07, 2004 12:56 |
je hebt volken gelijk jammer dat er toch nog zo vele zijn die er anders over denken ! met liefs Irdana | |
Auteur: Laura Luijkx | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 07 september 2004 | ||
Thema's: |