Ik kwam voor het eerst daar,
Ik voelde me zo alleen.
Terwijl er zoveel mensen om mij heen waren.
Maar iedereen staarde naar mij,
Als of ik het ergste was wat hun ooit was overkomen.
Gelukkig ontmoette ik mensen,
Bevriend...
Nog steeds in de tweede en derde.
Maar in de vierde weer alleen gelaten.
Uit elkaar gedreven van mensen die ik goed kende.
Ik was weer alleen.
Eerst had ik een goede vriendin in de derde ,
Waar ik mee kon lachen en goed kon samenwerken.
Maar nu...
Nu heb ik niemand,
Ik sta er helemaal alleen voor.
Nu ik in de vierde zit
Zijn er wel mensen,
Maar met eigenschappen waar ik bang van wordt.
De ene is verslaafd, de andere denken beter te zijn dan jou en weer een andere laat je zo weer vallen.
Wat heb ik daaraan,
Moet ik daar mee samenwerken,
Mensen die mij misschien wel niet kunnen uitstaan?
Nog 2 jaar en dan ben ik vrij,
Dan mag ik mijn eigen weg kiezen.
En dan...
Hopelijk ergens anders,
Kom ik goede mensen tegen.
Mensen waar ik me niet alleen bij voel.
Ik zal wachten en bidden voor die speciale dag,
Tot de laatste dag van mijn leven.
Op de hoop dat ik toch eens in mijn leven,
Gelukkig mag zijn.
Niet alleen ben.