De engel in haar ochtendkleed.
Die elke morgen haar ronde deed.
Is nog steeds dezelfde gebleven.
Alleen haar zonnestralen nu aan andere gegeven.
Ze loopt nog steeds, lachend en gezwind door het huis.
Met poetsdoek voor de kuis.
Ze is niet anders dan haarzelf.
Voor haar stralen de sterren nog steeds aan het gewelf.
Ze droomd haar dromen voorgoed alleen.
Maar haar hart is niet van steen.
Zij zal haar liefde met andere delen.
Niet meer aan één, maar aan zovelen.
Voor wie het nodig heeft, zal ze stralen.
En luisteren naar hun verhalen.
Want houden van is niet, elkaar met fouten op de oren kletsen.
Houden van is puur, zonder elkaar steeds weer opnieuw te kwetsen.
Dus de engel kiest haar eigen doel.
En blijft voortaan bij haar gevoel.
Diane