daar loopt ze
de hemel haar dak
de sterren haar licht
de dag haar nacht
de nacht haar leven
op weg naar morgen
smekend kijkt ze omhoog
terwijl haar koude handen
duimen draaien
haar angstig kloppend hart
smeekt om ruimte
een huis met een dak
christa
Laurens Windig: | Maandag, september 13, 2004 19:08 |
Das een mooie?! | |
will hanssen: | Maandag, september 13, 2004 19:06 |
Mooi geschreven, Christa! het leven is zo oneerlijk verdeeld sommige mensen hebben veel te veel en andere bijna niets, vaak buiten hun schuld. Will |
|
*~~~GlitterGirly~~~*: | Maandag, september 13, 2004 15:36 |
het blijft er om mensen te zien die dakloos zijn....:( vooral als je kinderen ziet,, ooow vreselijk mooi verwoord top dat je hier aandacht aan hebt besteed.. liefs en knufff |
|
Raira: | Maandag, september 13, 2004 15:35 |
in een korte beschrijving zo mooi (hoewel mooi) het leven van mensen die op straat moeten leven beschreven het is en blijft triest dat daar nog steeds geen oplossing voor is liefs raira |
|
Oorlam: | Maandag, september 13, 2004 15:31 |
mooie, vooral de eerste strofe | |
*Angel*: | Maandag, september 13, 2004 15:26 |
Heel mooi geschreven! In zo'n klein stukje tekst toch zoveel gezegd XxX Liefs |
|
arie.v.d.zalm: | Maandag, september 13, 2004 15:10 |
prachtig gedicht,heel mooi omschreven. moin moin arie |
|
Auteur: christina | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 13 september 2004 | ||
Thema's: |