licht hier de grens
twaalf jaar duurt het nu al weer
twaalf jaar het verlangen om een kindje te krijgen
en stilletjes blijf je hopen keer op keer
volgens de doktoren is alle hoop voor bij
nee sorry er is niks meer aan te doen
uw gezondheid staat toch ook op u eerste rij
maar er is toch iets dat ontbreekt
je leven lang blijf je het missen
je mist geluk ter wel je er wel om smeekt
een gezinnetje is je grootste wens
en verder is er niks nog wat belangrijk is
ga je toch door of licht hier de grens
Reacties op dit gedicht
| Child of God: | Dinsdag, september 14, 2004 20:37 |
| ej lieverd, sterkte ermee... we praten dr nog wel s over :) XxX |
|
| Meisie: | Maandag, september 13, 2004 22:28 |
| Geef nooit de moed op Als het zo moet zijn , dan zal daar vast een reden voor zijn en anders gaat het ooit nog wel gebeuren.. denk ik en hoop ik voor jullie Liefs van Meisie |
|
| Raira: | Maandag, september 13, 2004 18:21 |
| Ja moeilijk om de acceptatie te kunnen voelen...kan me voorstellen dat je ales op alles zet. vind het moeilijk om hier een eigen oordeel over te geven, want ieders gevoel is anders dat realiseer ik me sterkte liefs raira |
|
| Godvader: | Maandag, september 13, 2004 18:16 |
| een gedicht om over na te denken...wel een heel typisch einde... | |
Over dit gedicht
| Auteur: bluebird | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 13 september 2004 | ||
| Thema's: | ||