Bartje is jarig
Dertien jaar geleden,lag je in mijn armen.
Als jongste van mijn kroost, mocht ik je verwarmen.
Nu spreid ook jij je vleugels.
En laat ik losser, de teugels.
Zelf leren vallen en opstaan.
Je weg meer en meer zelf gaan.
Puberteit steekt zijn kopje boven.
Soms ben je tegendraads, en moet ik eraan geloven.
Word je nu elke dag een stukje meer zelfstandig.
Ook soms een beetje opstandig.
Maar vergeet nooit dat ik er steeds voor je ben.
Want niemand anders, is er die ik zo goed ken.
Dus zoon sla je vleugels maar uit.
Want ik blijf steeds van je houden, daar kom je niet onderuit.
Vlieg naar de toppen van je leven.
Maar vergeet nooit wat ik je heb meegegeven.
Diane
Reacties op dit gedicht
| Miss Rolzoen: | Dinsdag, september 14, 2004 13:27 |
| Zeer mooi en liefdevol neergezet! Proficiat aan Bart en dat jullie nog vele jaren van liefde en plezier mogen beleven, een moederhart blijft voor eeuwig houden van haar kind! Liefs |
|
| Miss Rolzoen: | Dinsdag, september 14, 2004 13:27 |
| Zeer mooi en liefdevol neergezet! Proficiat aan Bart en dat jullie nog vele jaren van liefde en plezier mogen beleven, een moederhart blijft voor eeuwig houden van haar kind! Liefs |
|
| arie.v.d.zalm: | Dinsdag, september 14, 2004 09:57 |
| Proficiat met de verjaardag van je zoon.mooi,omschreven. moin moin arie |
|
| Raira: | Dinsdag, september 14, 2004 09:11 |
| een echt moedergedicht, met alle getoonde warmte en liefde een hartelijke felicitatie van mij voor hem en voor jou liefs Raira |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Diane | 
|
|
| Gecontroleerd door: Pieps | ||
| Gepubliceerd op: 14 september 2004 | ||
| Thema's: | ||