Nooit jij
Ik sluit mijn ogen
De vage herinnering van jou
neemt me mee,
En laat me vallen in mezelf
Struikelend over beelden,
en aanrakingen
Voel ik mijn tintelende vingers,
Over jouw vacht.
Dan kom ik in beweging,
als automatisch pak ik de teugels weer op
Open ik mijn ogen,
maar krijg jouw nooit te zien.....
16-09-2004 by Robyn
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Donderdag, september 16, 2004 10:51 |
| Verlies van een geliefde (mens of dier) is altijd te pijnlijk. Droef, mooi verwoord. Liefs / sunset |
|
| *~~~GlitterGirly~~~*: | Donderdag, september 16, 2004 10:32 |
| stilte.... ik wens je veel sterkte en bij dezen een warme troost knuff.. liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Robyn Lavigne | 
|
|
| Gecontroleerd door: cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 16 september 2004 | ||
| Thema's: | ||