Met gesloten ogen
Gesloten ogen
zo houdt ze de wereld tegen
ze houdt de wereld van zich af.
Verborgen woorden
te bang om haar aan te spreken
ben ik zelf veel te laf.
Gesloten ogen
waakt ze van de binnenkant
over haar eigen rijk.
Gelogen woorden
als ze haar ogen opent
als ik haar wereldje ontwijk...
En ze lacht
om wat niet waar is
om wat straks niet meer bestaat.
En ze twijfeld
aan alles wat haar is verteld
volgens haar is het te laat...
zo houdt ze de wereld tegen
ze houdt de wereld van zich af.
Verborgen woorden
te bang om haar aan te spreken
ben ik zelf veel te laf.
Gesloten ogen
waakt ze van de binnenkant
over haar eigen rijk.
Gelogen woorden
als ze haar ogen opent
als ik haar wereldje ontwijk...
En ze lacht
om wat niet waar is
om wat straks niet meer bestaat.
En ze twijfeld
aan alles wat haar is verteld
volgens haar is het te laat...
Reacties op dit gedicht
| TMM: | Maandag, juli 02, 2001 12:31 |
| H E E L M O O I | |
| : | Woensdag, juni 13, 2001 12:17 |
| ik ken het verhaal er niet achter, maar het is een heel mooi gedicht! x sparkle |
|
| Caroline Maas: | Zondag, juni 10, 2001 22:00 |
| Prachtig, ik krijg hier echt kippevel van... Liefs, Caroline |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Fannie | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 09 juni 2001 | ||
| Thema's: | ||