Vreemde
alleen in de regen
als een vergeten Zonnestraal
als je als laatste over blijft
als een ergens achter geraakte taal
vol van leegte
en misplaatste schijn
vreemde dansende schaduwen
die mijn lichaam in gedrongen zijn
angstaanjagende kreten
in de stilte van het leven
de wereld ligt stil
nu de illusies zijn opgeheven
niets gevonden
alleen maar zoekgeraakt
in de hoekjes van het leven
zielloze 'doen-alsof' uitgebraakt
vuisten gebald
om te vechten tegen je eigen
het tikken van de tijd
gaat gepaard met eenzaam zwijgen
terugvallend in
nooit geweesd
alleen met de leegte
voor het eerst
je eigen leven gevreesd...
Reacties op dit gedicht
| Bless The Goth: | Maandag, september 20, 2004 19:53 |
| ... een zucht verbrak de stilte om me heen lieverd, ik hou van jou, je verlies is zwaar, dat weet ik :-( en lichter kan ik het ook niet maken, dat weet ik ook blijf voorzichtig doen khou van jou! |
|
| *~~~GlitterGirly~~~*: | Zaterdag, september 18, 2004 22:52 |
| stilte... ik ben er echt stil van.. ik eef jou gewoon even een dikke knuff en hoopt dat dat even genoeg zegt liefs en xxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: traankoe | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 18 september 2004 | ||
| Thema's: | ||