Het bloed is nu hun stem
licht getinte tranen
vallen zachtjes in m’n schoot,
de kleuren spreken heimlijk,
ze fluisteren hun dood
en ik kan ze enkel horen,
maar versta niet wat gezegd,
ik wil helpen
en ga schreeuwen,
maar verlies dit reeds besproken gevecht.
het mes ademt nu hun woorden,
en bloed is nu hun stem,
de droomloze slaap beheerst het leven,
evenals de plaats
waar ik nu ben.
Reacties op dit gedicht
| Boudaatje: | Maandag, september 20, 2004 20:42 |
| gevoelig geschreven! knuf |
|
| *~~~GlitterGirly~~~*: | Maandag, september 20, 2004 20:33 |
| stilte..... koppiej op he liefs en xxx glitter |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Elientjen | 
|
|
| Gecontroleerd door: artemis | ||
| Gepubliceerd op: 20 september 2004 | ||
| Thema's: | ||