en blijf ik wenen
ik schrijf ’t verdriet
met tranen in het zand
het stof waaruit ik ben geboren
en zwem in zeeën pijn
voel mij al eeuwen zo verloren
zo ver van heel ons diepste 'zijn’
ik proef mijn tranen
in de natte wind
die mijn gezicht omarmt
en ’t zout brandt in de wonden
niets dat de kilte nu verwarmt
’t voelt alsof zij nooit bestonden
ik huil om mensen
die nimmer zijn erkend
hun beeltenis al lang verloren
alsof zij niet bekoorden
met woorden die wij niet wouden horen
en onze rust verstoorden
ik tel al lang de bloemen niet
die op hun graven bloeien
ik schrijf slecht over ’t stil verdriet
zo lang dat jou wil boeien
over kinderen die in ’t geweld
hun leven moesten staken
en over ‘leiders’ niet gekweld
omdat zij de 'verkeerden’ raken
over slaven, óók door ons gehaald
de welstand die moest draaien
al werd die wel met bloed betaald
als wij maar konden ‘graaien’
en over ‘wilden’ die door ons vermoord
want ‘land is macht’, en macht dat was ons streven
om iedereen die nooit door ons gehoord
huil ik, en blijf ik wenen.
**********
sunset 27-09-2004
**********
| Martine Gieze: | Dinsdag, september 28, 2004 09:25 |
| is het niet WILDEN,ipv WOUDEN?! (aaah,gemeen he?!) nee hoor,een heel mooi gedicht,je hebt me aan't denken gezet op deze morgen, liefs, Mart |
|
| scorpio-nb: | Dinsdag, september 28, 2004 08:20 |
| begrijp dat je blijft wenen, de wereld "blijft" ook hard, gemeen en zelfzuchtig. liefs scorpio |
|
| shelob: | Maandag, september 27, 2004 23:25 |
| Huil stil met je mee, alweer raakte je mijn ziel. | |
| Bieke: | Maandag, september 27, 2004 17:28 |
| Wel chapeau sunset ;) Liefs Bieke, |
|
| *Lia *: | Maandag, september 27, 2004 16:59 |
| heel mooi .. wow.. liefs, Lia |
|
| Miss Rolzoen: | Maandag, september 27, 2004 12:42 |
| Zeer prachtig verwoord! Liefs |
|
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 27 september 2004 | ||
| Thema's: | ||