Spiegel van de zon
Spiegel van de zon 10-5-'00
Ik ben zo blij dat je er weer bent
Dat je m'n aanblik weer herkent
Een tijdje was je verdwenen
Er waren donkere nachten verschenen
Maar nu licht je de hemel op, heel verfijnt
Zoals je mijn gezicht met zilver omlijnt
Je luisterd naar m'n zorgen, m'n verhalen
Je antwoord met je Mane-stralen
M'n hart, als dichter, zwelt
Niet langer woordeloos gekweldt
Ik heb je herontdekt, mijn onuitputtelijke inspiratie-bron
Je bent mijn muze, spiegel van de zon!
Ik ben zo blij dat je er weer bent
Dat je m'n aanblik weer herkent
Een tijdje was je verdwenen
Er waren donkere nachten verschenen
Maar nu licht je de hemel op, heel verfijnt
Zoals je mijn gezicht met zilver omlijnt
Je luisterd naar m'n zorgen, m'n verhalen
Je antwoord met je Mane-stralen
M'n hart, als dichter, zwelt
Niet langer woordeloos gekweldt
Ik heb je herontdekt, mijn onuitputtelijke inspiratie-bron
Je bent mijn muze, spiegel van de zon!
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Vrijdag, december 07, 2001 02:02 |
| Niet de zon zelf, te fel om aan te zien, maar de zachte maan is om te zeggen wat je zorgen zijn, de maan is zachter vragend, nodigt uit... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *Dani* | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 13 juni 2001 | ||
| Thema's: | ||