Samen met Nooitgeweest gemaakt
Ik kruip weg in mijn eigen wereld
Verschuil me voor de rest
Uit angst voor het geweld
Dat ik vaak ervaren heb
Daardoor geen licht in mijn ogen
Geen kleuren die ik zie
De wereld is zwart voor mij
Vol regen en verdriet
Tranen op mijn wangen zie je ze niet
Gevoel word niet geuit
Ik sluit het diep op
Wie ik ben, dat weet je niet
Ik laat het je niet zien
Een groot toneel ben ik
De hoofdrol en de bijrol ben ik
Totaal alleen
Wacht tot het doek valt
En ik eindelijk mezelf mag zijn
Verschuil me voor de rest
Uit angst voor het geweld
Dat ik vaak ervaren heb
Daardoor geen licht in mijn ogen
Geen kleuren die ik zie
De wereld is zwart voor mij
Vol regen en verdriet
Tranen op mijn wangen zie je ze niet
Gevoel word niet geuit
Ik sluit het diep op
Wie ik ben, dat weet je niet
Ik laat het je niet zien
Een groot toneel ben ik
De hoofdrol en de bijrol ben ik
Totaal alleen
Wacht tot het doek valt
En ik eindelijk mezelf mag zijn
Reacties op dit gedicht
| Androgion: | Donderdag, oktober 07, 2004 17:34 |
| Is goed. Wij schreven van die deperesieve onzin ;-). Kusj |
|
| Nooitgeweest: | Woensdag, oktober 06, 2004 22:30 |
| Jeezus hee... wat een belachelijk gedicht. Wie schrijft er nou zulke deprimerende onzin. :P sorry, ben in een uitermate vervelende bui. Maar vind het toch wel een mooi omstebeurt-gedicht geworden :D. Morgen nog een? kusje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Just Plain Simple | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 06 oktober 2004 | ||
| Thema's: | ||