het doet zoon pijn
voel alsof ik uiteen val
aan de pijn ten gronde ga
alsof t de hel is
waar ik nu doorheenga
gemarteld door herinneringen
toen nog niet verwerkt
de pijn van toen eerst verdrongen
maar nu zoveel versterkt
voel me uiteensplijten
de pijn verwoest te veel
gebroken versleten
vraag me af of ik wel zo verder wil
het verdriet is te groot
ik ben aan mijn eind
ik kan het niet meer aan
ik wil dat die ** pijn verdwijnd!!!!!
aan de pijn ten gronde ga
alsof t de hel is
waar ik nu doorheenga
gemarteld door herinneringen
toen nog niet verwerkt
de pijn van toen eerst verdrongen
maar nu zoveel versterkt
voel me uiteensplijten
de pijn verwoest te veel
gebroken versleten
vraag me af of ik wel zo verder wil
het verdriet is te groot
ik ben aan mijn eind
ik kan het niet meer aan
ik wil dat die ** pijn verdwijnd!!!!!
Reacties op dit gedicht
| luckiec2: | Woensdag, oktober 06, 2004 21:54 |
| erg mooi en herkenbaar gedicht, aan elk lijden komt een eind. Hou moed tot de tijd daar is, en elke dag die je leeft heb je er één gewonnen liefs Jeroen |
|
| gwoon: | Woensdag, oktober 06, 2004 19:57 |
| nja ken t gevoel... maar geef niet op e, probeer je vast te houde aan de goeie momenten. en die herrinneringen te verwerken, kan wel een tijdje duren maar t lukt je wel komaan volhouden e koppie op lief & sterkte xxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: +moon+ | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 06 oktober 2004 | ||
| Thema's: | ||