"Anne, je bent niets waard, vergeet dat niet
je lach is niet nep, maar je verdriet
Je stelt je keihard aan
niemand heeft jou ooit pijn gedaan"

Dat was wat je na 1 jaar vriendschap tegen me zei
vond je dat in "ons" jaar ook al van mij
dat ik niets waard was in dit leven
waarom heb je me dan zoveel vriendschap gegeven

"Anne, je kan niets, je bent een groot minpunt
wanneer besef je nou zelf dat je niets kunt
je kunt niet vechten, doorzetten en leren
dat moet je maar eens gaan accepteren"

Vond je dat ook al toen we nog vrienden waren
hoe kun je je vriendschap dan verklaren
waarom wilde je me altijd helpen met mijn pijn
als je toch vond dat ik niets waard zou zijn

"Ja Maris, je hebt gelijk, ik ben niets waard
maar waarom heb je dan mijn ketting en foto's bewaard
Ik kan inderdaad helemaal niets, ben een grote fout
maar wat jij ervan vind laat me koud"

Tenminste.. dat denk ik met mijn verstand
maar in mijn hart is er meer aan de hand
Misschien heb je wel gelijk, al die tijd
en ben ik niets waard en doe ik alles fout altijd