De geest
Ik voelde hem zo dichtbij,
De angst hield mij gevangen,
Ik voelde zijn haat,
Ik voelde zijn verlangen,
Ik keek om,
Keek recht in zijn ogen
Gevuld met haat,
Ze zaten in mijn vastgezogen,
Verstijfd van angst zat ik daar,
De geest liet me niet gaan,
Ik begon te trillen en te huilen,
En in mijn kussen te slaan,
Ik weet het nu zeker,
Ik ben door de duivel bezeten,
Door God verbannen,
Ik had het kunnen weten…
Reacties op dit gedicht
| Stefania: | Vrijdag, oktober 22, 2004 23:41 |
| Niet zonodig verbannen door God, maar Hij kan gewoon niet bij je komen als je dat niet wil. Maar geloof me, Hij wilt dat wel. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Amanda Christina | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 12 oktober 2004 | ||
| Thema's: | ||