desolate eenzaamheid
desolate eenzaamheid
een desolate eenzaamheid
waar ik mij, ongeschoren
nagels bijt
als elk besef van tijd verloren
die mij een fantasie laat zien
van wulpse vrouwen
in warmte van mijn bed, misschien
’t alleen zijn met mij willen delen
al weet ik niet of ik nog vriend
van iemand anders dan mezelf zijn kan
want ik heb steeds te veel gedronken
van de wijn, en elke ‘morning after’ dan
vertekend ‘t beeld van werkelijke jaren
als ik nog in de spiegel kijken durf
in de momenten die mij sparen
van desolate eenzaamheid.
**********
sunset 13-10-2004
**********
Reacties op dit gedicht
| Hans Koster: | Dinsdag, februari 01, 2005 03:39 |
| dronkemansgelul | |
| scorpio-nb: | Vrijdag, oktober 15, 2004 08:06 |
| hopelijk hier blijvend fictie, maar voor anderen ook wel weer herkenbaar, helaas | |
| Elze Schollema: | Woensdag, oktober 13, 2004 10:33 |
| als men zelf beseft waar m'n mee bezig is,en er zelf achter staat,wat is dan nog goed,of verkeerd,,,lifs,,,elze,,, | |
| Lieverdje: | Woensdag, oktober 13, 2004 09:12 |
| Fictie! Maar prachtig neergezet! Liefs |
|
| Es: | Woensdag, oktober 13, 2004 09:10 |
| Phoe, gelukkig fictie...verlangende eenzaamheid zeer treffend omschreven!! Kus! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 13 oktober 2004 | ||
| Thema's: | ||