De lange dagen
Ik veracht de lange dagen
Waarin ik heb geleefd
In angst en marteling
Door de bloedband die niet breekt
Ik veracht de lange dagen
Waarin ik heb gedacht
Dat de manier van overleven
De dood omhelzen was
Ik veracht de lange dagen
Waarin mijn kleine wereld
Werd gebroken door de slagen
Die geen klok kan evenaren
Ik veracht de lange dagen
Waarin ik werd gekweld
Met de vuisten van het kwaad
Wat mijn jeugd lang heeft vernietigd
13-10-04
Reacties op dit gedicht
| christina: | Vrijdag, oktober 15, 2004 22:09 |
| ik weet dat je veracht ik weet dat als je moeder van nu en jij weet dat ik om je geef als mijn eigen zoon dat ik van je hou en ik hoop dat het je leed iets mag verzachten lieverd dikke knufff van je mamsje |
|
| herbymini: | Vrijdag, oktober 15, 2004 18:21 |
| Weer een reeks gedichten. Zo gevoelig en mooi verwoord. Het verleden is geweest, dus houd hoop en vecht voor de toekomst. Liefs herbymini |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Benjamin de Rooy |  
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 15 oktober 2004 | ||
| Thema's: | ||