In het zonnelicht geboren ....
vuile handen,
met een bruine rand,
wroetend door de aarde,
van het pasgeoogste land.
met weemoed keek hij t’rug,
naar het kind van z’n hart,
in het zonnelicht geboren,
in zijn ogen hard getart.
het ploegen naar zijn willen,
het groeien naar zijn vraag,
in sterkte bleef hij werken,
door weer en wind gestaag.
naar liefde ging hij leven
praatte zachtjes stil,
de wind aanbad z’n dromen
beantwoordde
z’n verloren gil.
veel te vroeg ontnomen
het tij was nu gekeerd,
alweer bebloedde tranen
wat heeft hij nu geleerd
Reacties op dit gedicht
| ~tinkie~: | Vrijdag, oktober 15, 2004 18:55 |
| wow wat mooi wel lullig wat er met hem is verkomen want hij heeftveel geleerd eig'lijk alleen een erg rottige jeugd gehad tis egt een mooi gedicht!!! tinkie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Elientjen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 15 oktober 2004 | ||
| Thema's: | ||