dronken bij het graf
al mijn berouw voor het verdere leven
heb jij van mij genomen
ja,door jou is het gekomen
maar het kon jou echt niets schelen
vijfentwintig jaar geleden
stomdronken,gek en maf
jou brengend ,gelukkig naar jou graf
gezegend waren toen,al mijn gebeden
maar dood zijn is niet waar
echt,ik kan het, weten
je laat me in mijn dromen zweten
gek hé,de angst is nog altijd daar
psych
Reacties op dit gedicht
| natascha Eijpe: | Zaterdag, december 11, 2004 03:21 |
| hey ik weet dus wel hoe je je voelt! mooi verwoord! |
|
| Fortune: | Zaterdag, oktober 16, 2004 20:35 |
| stil van ontroering... Wow.. erg pakkend en indrukwekkend gedicht! sterkte, liefs, Samantha |
|
| Lieverdje: | Zaterdag, oktober 16, 2004 14:45 |
| Stilte... Even geen woorden... Zoveel verdriet... Als je het zelf niet meemaakt begrijp je het niet... Woorden van troost... Ik wil ze jou zo graag geven... Een schouder om op uit te huilen... Maar het gaat nu eenmaal niet... Daarom stuur ik jou een zonnestraaltje en een gemeende troostknuffel naar jou adres... Ik hoop dat je er wat aan hebt... Liefs |
|
| frientjus: | Zaterdag, oktober 16, 2004 14:36 |
| heel mooi... liefs, |
|
| KimErens: | Zaterdag, oktober 16, 2004 14:05 |
| Wow! Heftig maar echt zo prachtig gedaan! Je gedichten worden echt om het gedicht mooier..Wou dat ik het zo mooi kon.. Liefs, Kim |
|
Over dit gedicht
| Auteur: elze | 
|
|
| Gecontroleerd door: Carama | ||
| Gepubliceerd op: 16 oktober 2004 | ||
| Thema's: | ||