Eenling
Eenling
Wie ik ben
ben ik kwijt
wie ik eens was
kan ik niet meer zijn
Ik bewandel mijn pad, zielsalleen
Zoals altijd al was
Maar toch niet als ooit
Nu bemoeilijkt door een mank been
Het octrooi gegeven aan eenzaamheid
Om in mijn hart te nestelen
Dat is het wat er stoort,
dat is het wat twijfels doet bevestigen
Dat ik door mijn gevoelens wordt vermoord
En dat ik nu geworden ben,
Wat ik eens vreesde te zijn
Een loner ver van huis
Geslagen door bittere wanhoop
Terwijl ik mijn pad des eenzaamheid beloop
Nog steeds moed aan het rapen
om te leven in plaats van te sterven
Alleen weet ik niet hoe
De eenling, die is moe
Maar mag nog altijd niet slapen
Het is nog steeds geen tijd
Reacties op dit gedicht
| psych: | Zondag, oktober 17, 2004 15:03 |
| eenzaam ben je niet,je hebt jezelf,dat is het begin van een nieuwe vriendschap,de res komt,zeker,,mooi neergezet,heel menselijk,,,liefs,,,psych,,, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *dark eyes* | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 17 oktober 2004 | ||
| Thema's: | ||