uit je nest
Als zonnedauw verterend
in het helder ochtendgloren
het donker oplossend
in het vroege nieuw licht
geborgen tot in de eeuwigheid
zo kijkend naar mijn geliefde
bij het zacht in alle rust ontwakend
geschreven staat de liefde
op haar gezicht
haar vertrouwen kent geen tegendeel
het weemoed van het leven
kent zijn bestaan hier niet
geluiden der natuur zelfsprekend
maken het buiten aangenaam
vliegend vrijheid maakt zingend muziek
't feest der gewoonte,
toch ieder keer ,Uniek
psych
Over dit gedicht
| Auteur: elze | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 17 oktober 2004 | ||
| Thema's: | ||