Aan de oever van de Maas
De verte reikt tot aan de bocht
een schip doemt op
ik zag de naam nog niet maar zocht
de vlag in top.
De rust van 't stille water klotst
verscheurt door het geronk
het wilder wordend water botst
tegen een wilgestronk.
Even terug in 't ritme van de tijd
totdat het schip passeert
ik ben 't gevoel van weidsheid kwijt
als later toch de rust weerkeert.
Ik voel een stil geluk en staar
gewoon nog even
dan sta ik op en ga ik maar
naar mijn 'normale' leven.
Reacties op dit gedicht
| theike: | Donderdag, oktober 21, 2004 18:25 |
| eerste strofe is prachtig, tweede ook erg mooi (passend bij het eerste) ... |
|
| Raira: | Dinsdag, oktober 19, 2004 20:00 |
| tsja.......ze schrijven het hier onder al, maar ik droomde inderdaad ook al helemaal mee, dus je hebt het prachtig verwoord dat je dat bij ons allemaal lukt liefs raira |
|
| will hanssen: | Dinsdag, oktober 19, 2004 19:20 |
| Heerlijk dit gedicht! Om even bij weg te dromen en helemaall te verfrissen, Mooi. Will |
|
| Irdana: | Dinsdag, oktober 19, 2004 13:47 |
| heel even weg dromen uit het dagelijkse leven* kan je weer niewe moed en energie geven* lief gedichtje fijne dag met liefs Irdana |
|
Over dit gedicht
| Auteur: juffie |  
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 19 oktober 2004 | ||
| Thema's: | ||