Poel der duisternis
Soms lijk ik te verdrinken
in de poel der duisternis
Vaak moet ik dan hinken
en gaat het net niet mis
Angst om mezelf zoek te raken,
om te worden wat ik niet wil zijn
Overal zijn ogen en haken,
daaraan vast te zitten doet me erg pijn
Eenmaal de wal gevonden, opgelucht en blij
Met vaste grond onder mijn voeten,
zal ik met mijn leven verder moeten,
maar tel ik weer een wond erbij
Wat zal de toekomst geven?
Een misstap is zo gezet
Naast de waarde van het leven
is er gelukkig toch iets dat mij steeds weer red
in de poel der duisternis
Vaak moet ik dan hinken
en gaat het net niet mis
Angst om mezelf zoek te raken,
om te worden wat ik niet wil zijn
Overal zijn ogen en haken,
daaraan vast te zitten doet me erg pijn
Eenmaal de wal gevonden, opgelucht en blij
Met vaste grond onder mijn voeten,
zal ik met mijn leven verder moeten,
maar tel ik weer een wond erbij
Wat zal de toekomst geven?
Een misstap is zo gezet
Naast de waarde van het leven
is er gelukkig toch iets dat mij steeds weer red
Reacties op dit gedicht
| Huting: | Maandag, juni 18, 2001 19:02 |
| Gelukkig weet niemand wat de toekomst ons zal brengen Inge. Ga ervoor,want waar een wil is...... Groetjes, Doortje |
|
| Leen: | Maandag, juni 18, 2001 18:57 |
| Wat de toekomst brengt, zal niemand weten. Maar richt je daar ook niet op. Kijk ook niet naar het verleden, maar denk alleen aan het heden. Liefs Leen |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ingeborg p. | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 18 juni 2001 | ||
| Thema's: | ||