Wintervlakte
de vlakte roept
uitgerokken schaduwen
kussen de toppen van het lange gras
golvend in de avondbries
de laatste zomer
de laatste herfst
want straks
vriest het gras vast
in witte jasjes
ijskristallen
tingelen aan de dakgoot
uitgerokken schaduwen
kussen de toppen van het lange gras
golvend in de avondbries
de laatste zomer
de laatste herfst
want straks
vriest het gras vast
in witte jasjes
ijskristallen
tingelen aan de dakgoot
de zomer voorbij
met uitgerokken
tippen de toppen
van dennen
puntig wijzen
naar veroloren sterren
met uitgerokken
tippen de toppen
van dennen
puntig wijzen
naar veroloren sterren
de laatste zomer
de laatste lichtvervuiling
de laatste weet ik wat
de laatste lichtvervuiling
de laatste weet ik wat
koude winter want
het moet stoppen
met haardvuur
en knetterend dennenhout
het moet stoppen
met haardvuur
en knetterend dennenhout
de harsgeur
en gensterballen
en gensterballen
^__^
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Joris Daelemans | 
|
|
| Gecontroleerd door: Carama | ||
| Gepubliceerd op: 21 oktober 2004 | ||
| Thema's: | ||