de violist
daar zit hij dan
de violist
gezeten voor een gevel
midden op de straat
strijkt hij over de snaren
van zijn sierlijk instrument
hij speelt iets klassieks
gevoel is leesbaar
op zijn gelaat
ik word meegevoerd
op de golven van het geluid
ik proef de sfeer
van romantiek
het heeft iets dromerigs
en melanchonieks
ik wil blijven luisteren
maar verlegenheid dwingt mij
weer verder te gaan
terloops laat ik wat muntjes
in de instrumentkist vallen
dat toont slechts
het symbool
van mijn bewondering
als ik thuis ben
hoor ik nog steeds
de mooie tonen
van de violist
ze zijn doorgedrongen
tot diep in mijn ziel
en worden nooit meer uitgewist
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Zondag, oktober 24, 2004 08:58 |
| Heel mooi poëtisch dit. Liefs / sunset |
|
| Dirk Hermans: | Zaterdag, oktober 23, 2004 21:21 |
| prachtig voor muziek zou er nog meer repect mogen zijn heel mooi gedicht |
|
| will hanssen: | Zaterdag, oktober 23, 2004 12:05 |
| Schitterend geschreven, Martine!! Sommige muziek hoor je niet alleen met je oren, maar raakt je ziel...ik ken dat. Mooi verwoord, hoor. Liefs, Will |
|
| Lia : | Zaterdag, oktober 23, 2004 09:48 |
| echt genieten.. en nagenieten.. liefs, Lia |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sM@rtje | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 23 oktober 2004 | ||
| Thema's: | ||